Auteur: admin

Aan alles komt een einde, zelfs aan deze extra lange vakantie.
Vanmorgen nogmaals ontbijt op het strand in Denemarken. Even gesproken met de Duitse vliegerman, hij staat de hele dag op het strand en heeft tientallen vliegers in de lucht, van klein tot groot.
Voor de terugreis moesten we kiezen tussen Hamburg en Gluckstad. We hebben gekozen voor Hamburg, kostte ons een klein uurtje extra reistijd. Achteraf waarschijnlijk de juiste keuze.
Verder goede reis, via Meeden naar Zuidlaren. We blijven hier eerst maar eens een tijdje kamperen. Bevalt hier ook prima 🙂

De vliegerman op het strand (1)

De vliegerman op het strand (2)

Het wad bij Rømø

Hamburg

Met een relaxte snelheid langs de westkust van Denemarken naar het zuiden, vandaag aangeland op het eiland Rømø. Het meest zuidelijke Deense waddeneiland. Het eiland is met een 9 km lange dam met het vaste land verbonden. Je rijdt er dus zo heen. Zelfde sfeertje als onze Waddeneilanden, behalve dat je hier met je auto het gigantisch uitgestrekte strand op mag. Hebben we dus ook meerdere malen gedaan. Vanmorgen nog ontbijt in de bus op het strand bij Løkken.

Ontbijt aan het strand

Vogelkijkhut bij Limfjorden

Beeldengroep Mennesket ved Havet (Mannen aan zee) bij Esbjerg

Mennesket ved Havet

Het strand bij Rømø

En plotseling sta je met je auto op het strand in Løkken in Denemarken. Een vreemde gewaarwording na 4 weken bergen en groen.
Vanmorgen naar Kristiansand gereden, een rit van ongeveer 2 uur over de 41. Een hele mooie rit langs het water. In Kristiansand wilden we de Fjordline boot van 13.30 nemen: vol, ook die van 16.30 uur. Dan maar met de concurrent: Colorline, vertrek 16.30 uur. In de haven hebben we ons oa wat vermaakt met vogels voeren en fotograferen. Zeer rustige reis, ondanks de vrij harde wind, geen golfslag te merken op de boot.

In Denemarken direct van de grote weg af, naar de westkust. In Løkken kwamen we op zoek naar een camping op het strand terecht. Toch maar een echte camping opgezocht. Later op de avond nog een uurtje op het strand gewandeld.

Langs de 41 naar Kristiansand (1)

Langs de 41 naar Kristiansand (2)

Vogels voeren als tijdverdrijf, wachten op de Colorline boot

Afscheid van Noorwegen

Løkken aan zee (1)

Løkken aan zee (2)

Løkken aan zee (3)

Van koffie hebben ze hier in Noorwegen helemaal geen verstand, laat staan van Cappuccino (of had ik dat al verteld, frustratie van mij). Verder alles ok. Vandaag voor een deel de route langs het Telemarkkanaal gevolgd. Een van de sluizen bekeken in Lunde. Ze dateren van voor 1900, bijzonderheid is dat er 18 sluizen over een lengte van 105 KM staan, met een totaal verval van 72 meter.
’s Middags de route naar het zuiden ingeslagen via de 38 en de 358. Veel bos en rivieren, mooi weer, de warmste dag tot nu toe, 25 graden.

Staafkerk te Eidsborg, een van de best bewaarde staafkerken van Noorwegen

De staafkerk is helemaal gebouwd met houtverbindingen. Komt geen spijker of lijm aan te pas. Op de foto de constructie van de dakbedekking.

De sluis bij Lunde

Camping in Tveitsund

Een binnenweg vlakbij de camping, bracht ons naar een wandelroute naar de top van de Falkenuten. Deze berg (1096 meter) ontleent zijn naam aan de Nederlandse valkeniers die hier in de middeleeuwen kwamen om valken te vangen. De vogels werden afgericht en voor veel geld verkocht aan de edelen (zo leer je nog eens iets in de vakantie). De wandeltocht duurde ruim een uur en leverde een adembenemend (ik ben door m’n superlatieven heen) panorama van de zuidkant van de Hardangervidda.
De tocht ging voor een deel over een stenen pad welke door Nepalese sherpa’s is aangelegd.
Later op de dag iets zuidelijker getrokken, camping in Amot aan het water.

Door sherpa’s aangelegde pad

Anja op de top, met op de voorgrond ons steenmannetje als aandenken

Falkenuten en omgeving

1096 meter

Camping te Amot

’s Avonds nog een klimpartij op de ruine van een oude brug bij de waterval tegenover de camping. Op de peilers van de oude brug heb je een geweldig uitzicht op de waterval.

Van de campingbaas uit Uvdal een tip gekregen: een hele mooie route langs de rand van de Hardangervidda. Hardangervidda is een hoogvlakte in het zuiden van Noorwegen, er lopen nog grote kuddes wilde rendieren. Sinds begin jaren 80 een Nationaal Park. De weg (124) begint iets noordelijker dan Uvdal en brengt je naar 1000 meter hoogte. Een geweldige omgeving, maar dat is standaard in Noorwegen 🙂
Aan de zuidkant van Hardangevidda in Rjukan het bezoekerscentrum bekeken. Een tentoonstelling over de geschiedenis van Hardangervidda. Een erg mooi gebouw met een cafe met een schitterend panorama uitzicht.

Wandelen in de omgeving en tot slot een camping in Rauland. Het aantal campings is hier overigens erg laag. Iedereen stapt over op hutten verhuur, er staan hier duizenden in de omgeving.

Hardangervidda op ruim 1000 meter hoogte

Het bezoekerscentrum

Panoramacafe

De langste autotunnel ter wereld, de Laerdalstunnel is 24,5 km lang. Via deze tunnel zijn we op weg gegaan richting Kongsberg. Eerst bij Aurland over de bergweg 50 en vervolgens vanaf Hol, de 40. Beide wegen liggen weer midden in super mooie natuur. Het hoogste punt van de 50 ligt boven de 1000 meter, dus daar weer sneeuw en ijs langs de weg. Bij Uvdal hebben we een mooie rustige camping gevonden. Daar lekker eten en wandelen. Overdag een aantal stevige buien, maar meestal droog. Km-stand is nog net geen 7000 Km.

Iphone in de aanslag om een timelaps te maken van de rit door de tunnel

In de Laerdalstunnel is om de 5 km extra mooie verlichting aangebracht om de anders zo eentonige rit van 24,5 km te onderbreken.

En natuurlijk weer tientallen watervallen, gewoon omdat het zo mooi is….

Op 1000 meter hoogte een stuwmeer, deels nog met ijs bedekt

Vandaag geen lange reis, maar een rustig dagje toeren over de hoogste bergweg van Noorwegen. We hebben de 55 gereden van Lom tot Sogndal, ongeveer 135 km. In Nederland een rit van ruim een uur, wij hebben hier ongeveer 8 uur over gedaan, inclusief talloze stops.
Eerst even inkopen gedaan in Lom en bij de bekende staafkerk gekeken. Een bijzonder gebouw om te zien. De 55 is ’s winters dicht en zelfs tot ver in de zomer zijn er sneeuwresten te vinden langs de route. Het hoogstepunt van de 55, ligt op 1434 meter. Daar in de buurt staat ook een wintersportcentrum waar vandaag ook weer druk geskied werd. De Oostenrijkse nationale skiploeg was hier aan het trainen.
De omgeving wordt langzaam minder groen naarmate je hoger komt. Op de hoogvlakte alleen rotsen, mos en sneeuw. De lucht trok dicht en de temperatuur daalde naar 8 graden. Weer beneden in Sogndal wachtte een zonnetje en was het weer boven de 20 graden. Mooie camping aan het fjord.

De staafkerk te Lom, ook erg in trek bij Chinezen.

Oud bruggetje over wilde beek, in deze omgeving nog volop groen.

Een zijweg van de 55 welke naar een mooi uitzichtspunt leidt, helaas afgesloten wegens water overlast. Drie extra bewakers voor de slagboom…

Hoe hoger hoe minder groen en meer sneeuw

Nog meer sneeuw

Bijna het hoogste punt bereikt

De skipiste met scooter

Aan het einde van de 55 scheen de zon weer

Gisteravond met een Duits meisje zitten kletsen, ze had drie maanden de tijd om Noorwegen door te fietsen en overnachtte in een klein tentje. Ze was gestart in Kristiansand en wilde in iedergeval naar de Lofoten. Wij zijn al moe na een dagje auto rijden 🙂

Vanmorgen het laatste stukje van de Rv17 gereden, weer terug naar de E6 waar we gebleven waren. Op naar het zuiden. De weg werd bij Trondheim een stuk drukker, van de rustige E6 was niets meer te herkennen. Het landschap blijft uiteraard zeer mooi, al hadden we vandaag meerdere keren regenbuien. Maar aan het einde van de middag werd het droog. Een mooie dag om te reizen. Vlak voor Otta zijn we de A6 afgeslagen, een binnendoor weggetje naar Lom. We zitten nu op een boerderij camping (Oyen) een paar km voor Lom.

Bij de A6

’s middags beter weer

Idem

Staafkerk in Dombås

Camping Oyen bij Lom (200 NoK, incl elektra)