Noorwegen 2018

Van Lom naar Randen is het 23 Km en dan de provincialeweg nr 51 op. We hebben hem gereden tot in Fagernes, 127 km zuidelijker.
Uiteraard weer een prachtige weg, ga zelf maar eens kijken. De weg begint stijl, in korte tijd op 500 meter hoogte. Verder loopt het langzaam glooiend naar 900 tot 1200 meter. Op die hoogtes zijn de bomen verdwenen en rijdt je door een “maanlandschap”.
We hadden een mooie plek gevonden om in het wild te kamperen, maar toen begon het te regenen en onweren. Om de halve middag en avond in de regen te zitten in de bus was geen aanlokkelijk idee, we zijn dus maar weer verder gereden tot aan Fagernes. Vanwege het aanhoudende noodweer niet te kritisch naar de camping gekeken, we zitten in een hoekje van een overvolle 4-sterren camping op een 1 ster plekje.

De plannen zijn iets gewijzigd, we gaan toch een stukje verder naar het Noorden. Doel is om via de 51 naar het zuiden te gaan rijden. We rijden dus terug naar Laerdal, maar nu via de 24,5 km lange tunnel. Erg mooi gemaakt, met op een aantal plaatsen gekleurde verlichting. Bijzonder idee dat boven je hoofd een bergweg loopt waar je gisteren 4 uur gereden hebt om van Aurland naar Laerdal te komen en nu rijden we het in 30 minuten. Na de tunnel rechtsaf langs het fjord wegnummer 53 naar Ovre Ardal. Daar een toeristische tolweg genomen, een doorsteekje naar de 55. Wat een fantastische weg. Daarna de 55 richting Lom. Ook weer zo’n weg waar superlatieven tekort schieten. De vorige keren (dit is de derde keer) dat we hier langs reden, lag er veel meer sneeuw. Op het hoogste punt een skicentrum, er werd nog geskied, veel sporters in aleen korte broek of bikini. Geen gezicht 😎

In Lom Nog ff rondje om de Staafkerk gelopen.

Ongeloofelijk, vandaag 2x een zeer goede cappuccino gescoord. Twee kleine cafe’s/annex bakkerijtjes in Leardal en Aurland boden beide een prima product. Over de prijs hebben we het niet, het is hier Noorwegen he! Hiermee stijgt Noorwegen een stevig aantal plaatsen op de wereldcappuccinoranglijst. Ze zitten echter nog steeds in de tweede divisie, maar er is hoop.

Vandaag hebben we de oude weg tussen Leardal en Aurland gereden (Aurlandsfjellet). Voor de snelheidsmaniakken is er een tunnel, de langste van Europa (24,5 km), maar wij nemen dus de oude route tussen beide plaatsjes.

Het is een route welke begint en eindigt met stevige haarspeldbochten met fantastische uitzichten.
Verder nodigt de hele route je uit om om de paar honderd meter uit te stappen en rond te kijken. Iets wat we bijna ook letterlijk gedaan hebben. Zo kun je over de 45 kilometer lange route makkelijk 4 uur doen. Overal blauwe meertjes, watervallen en sneeuw. We hebben genoten.

In Lunde (vlakbij Aurland) een rustige camping aan het water gevonden. Beetje pootjebaden in ijswater en lezen bij de camper. Tot 22.00 uur prima uit te houden buiten. Vandaag opnieuw 25+ graden.

Route Aurlandsfjellet vanuit de lucht

Zonder titel

Idem

Uitzicht op Aurland en de Aurlandsfjord

Het ritme zit er goed in, ontbijt, opruimen, koffie en wegwezen. Vandaag verder naar het Noorden via de 13. We komen in een heel mooi groen dal terecht waar we een aantal stops gemaakt hebben. Overal schapen, ook voor ons op de weg. Het dal eindigde in een hele mooie waterval. De weg slingerde zich vlak langs die waterval omhoog middels een aantal scherpe haarspeldbochten. We vonden het jammer om daar weg te gaan, maar boven aan kwamen we terecht op een hoogvlakte met veel sneeuwresten en fel blauwe meren nog half met ijs bedekt. Daarom komen we naar Noorwegen!
Na een uurtje rijden naderen we Vik, we zien het stadje beneden aan de fjord liggen. Een aantal Rotterdamse motorrijders wilden de constructie van onze fietsendrager wel eens van dichtbij zien. Zo zwaar uitgevoerd, hun motor kon zo achterop.

Vlak voor Vik een heel oude staafkerk (1140) van Hopperstad bekeken (helemaal van hout). 7 euro toegang, maar je kreeg er een preek bij cadeau van een lokale gids. Wat een details die allemaal kon vertellen….halverwege maar stilletjes vertrokken. Voor het zingen de kerk uit zogezegd 😄.

Na Vik, naar Vangsnes en daar met de ferry naar Hella, gelijk ons meest noordelijke punt van deze vakantie. Vanaf Hella naar de camping te Sogndal. Mooie camping, met veel campers (minstens 50). Lekkere warme avond, zelfs nu 23.15 uur nog prima met t-shirt buiten te zitten zonder te bevriezen. Zometeen schaapjes tellen.

Schapendal

Hoogvlakte

Uitzicht op Vik

Staafkerk van Hopperstad (Vik)

Wachten op de ferry naar Hella

Na de koffie breken we op van ons mooie plekje in Ulvik. We hadden gelezen over een waterval (fossen) in Osa, een kleine 10 Km verderop. Op de kaart een dun geel streepje, doen we ff. Toen we in Osa aankwamen, een gehucht aan het einde van de wereld, “stopte” de weg bij een bord: Tolweg. Komt wat lachwekkend over. Een weg niet veel breder dan een fietspad met een bord om tol te betalen. Je moest zelf het tol-formulier invullen en het geld in een enveloppe in de stalen brievenbus deponeren. We waren al te ver gereden om het om die 100 kronen (10 euro) over te laten gaan. We werden wel erg nieuwsgierig wat ons te wachten stond…
De weg liep vrij stijl omhoog, langzaam de bergen in richting de inmiddels zichbare waterval. Uiteindelijk een spectaculair uitzicht op het dal en de waterval. Die Noren weten hoe het werkt, wil je dit landweggetje gebruiken? Prima, wij komen hier niet, dus toeristen: betalen maar. Die 100 kronen was het uitstapje echter wel waard.

Daarna terug naar Ulvik en via de 572 en de 13 richting Voss (met een vee). Halverwege Voss weer een hele mooie waterval, de Skjervsfossen. Zowel van beneden als bovenaf te bezichtigen. Vliegende camera nog in stelling gehad, ook dat werkt hier heel mooi.
Verder naar Voss, aldaar verder met ons Noors cappuccino onderzoek. Een mager 6-je voor de koffie op een gezellig terras, dat wel. De koffie is daar veel te slap en de melk??

Even buiten Voss zagen we een oude bekende, de Tvinnefossen. Twee jaar geleden zijn we hier ook langs geweest met Alex. Het is een “te mooie” waterval. Het lijkt alsof hij is aangelegd door de mens. Ja we zijn kritisch 😉
Ook met de camping keuze zijn we kritisch. We hebben er na Voss twee overgeslagen. Te vol, te toeristisch, nummer 3 was raak. Weer de eerste camper en de plek? Zoek maar uit. Mooi plaats aan een wild stromende rivier. Toiletten etc een beetje gedateerd, maar dat zijn wij inmiddels ook……
‘S Avonds nog een wandeling gemaakt (wanneer is het hyking) langs de rivier, spectaculair omgeving, stroomversnelingen, rotsblokken en dichte bebossing, je verwacht op ieder moment een eland tegen te komen. Tot op heden nog helemaal geen groot wild gezien.

Tolhuisje

Skjervsfossen vanuit de lucht

Vanmorgen tijdens het ontbijt kwam de beheerder van de camping nog ff langs, of we nog betalen wilden. Tja moet maar he…. of ze nog tips had om te wandelen op de hoogvlakte. Gewoon doorrijden naar het Zuidoosten, na 15 km, bij meertje zus en zo wordt een leuke (eenvoudige) wandelroutes aangegeven.
Route 7 loopt door een deels nog besneeuwde hoogvlakte. Veel smeltwater riviertjes. Het is er fantastisch mooi. Een paar uur gewandeld, wat een mooi landschap. Na de wandeling nog een halfuurtje de 7 gevolgd richting Geilo. Het blijft mooi, maar we willen terug naar het Noorden. Keren en nog een keer de hele route terug, absoluut geen straf. Boodschappen in Eidfjord en daarna over de nieuwe Hardangerbrug naar het Noorden naar Ulvik. We komen uit op een camping die slechte recensies heeft. Er staat bijna niemand, waardoor wij weer een geweldige plek hebben (kiest u maar uit) aan het water. Er mankeert niet zoveel aan deze camping, wellicht wat gedateerd. Voor het eten nog ff naar het dorp heen en weer gelopen. Oud kerkje bekeken en een paar blikjes bier gekocht.

Smeltwater rivier op de Hadangervidda

Nog veel sneeuwresten

Over de hardangerbrug op weg naar Ulvik

Ons plekje op de camping van Ulvik (lekker zwemwater)

Relaxte start, zoals bijna iedere dag 😉
Tegen 11.30 de auto starten op weg naar Eidfjord. Op een paar minuten rijden van de camping de nieuwe Hardangerbrug. Dat kunnen die Noren wel! Wat een geweldig mooi bouwwerk. Mooi wandelpad zodat je boven het brugdek kunt kijken naar de voorbij rijdende auto’s. In Eidfjord wat rond geslenterd, maar daar ben je gauw klaar mee… Typisch Noors toeristenplaatsje, saaie boel. Verder naar de Hadangervidda rchting Ovre Eidfjord. Hele mooie route langs snelstromende rivier, oa afkomstig van de Voringfossen waterval. Daar uitgebreid rondgekeken en uiteraard gefotografeerd. Wat dat betreft doen we niet onder voor de japanners/chinezen die ook hier weer goed vertegenwoordigd zijn.

Camping in Garen, meer een park met huisjes, er staan maar een paar campers. Heel erg rustig, officieel is de camping nog gesloten. We hebben de plek voor het uitkiezen.

Hardangerbrug

Voringsfossen

Garen ligt aan de uiterste Noordpunt van de Hardangervidda

Verder naar het Noorden, reisdoel is camping Ringøy bij Kinsarvik aan de Hardangerfjord. Onderweg de ene na de andere tunnel, kilometers als een mol onder de grond. Na een lange tunnel wilden we een toeristische route proberen langs een rivier, na een spectaculaire tocht kwamen we weer uit bij het begin van de……. tunnel. Onderweg meerdere mooie grote watervallen gezien oa de Langfossen.
Ringøy Is een leuke rustige camping, bedankt voor de tip R&J.

Langfossen

Hardangerfjord, steiger bij de camping

Camping Ringøy

Temperaturen nog steeds rond de 25 graden. Na de koffie richting Haugesund. Onderweg Fisherman memorial bekeken bij Ferkingstad. Opnieuw een tunnel, nu bij Kopervik. Rond 12 uur al weer op een nieuwe camping (Haugesund), een absoluut record. ’s Middags over een wandelpaadje langs de zee naar de stad. Rond gelopen, simkaart voor Ipad gekocht, Pilsje en koffie. Na het eten ’s avonds een wandeling naar de vuurtoren een paar km verderop. De camping is er weer eentje waarbij iedereen mannetje aan mannetje staat. Wij hebben slim een plek aan de zijkant gekozen (omdat we op tijd waren) en hadden dus alle ruimte.

Fisherman memorial

Haugesund

Na het verversen van onze watervoorraad (waar blijft al dat water) verlaten we Stavanger. Eerste stop bij de drie zwaarden (Sverd i fjell) net onder Stavanger. Het is er erg druk er wordt juist een bus toeristen gelost. Met moeite wat leuke foto’s kunnen maken. Weer naar het Noorden. Via diverse tunnels en een veerboot naar de eilanden ten Noordwesten van Stavanger. Wandeling door Skundeneshavn, het zuidelijkste plaatsje op dit eiland. Kleine, bijna verlaten camping met uitzicht op zee in Sandve. Warme mooie avond, diner aan zee….

Sverd i fjell

Skundeneshavn