Concert van Sjef Vanuytsel in Nederland (01-03-2008), het is even rijden naar Goirle, maar het was de moeite waard!!
Het Brabantsdagblad: ‘Ouwe Makkers’ zijn Vanuytsel niet vergeten
03 mrt 2008, 03:42 – GOIRLE – Aris Bouwens (65) reed 175 kilometer vanuit Noord-Scharwoude, er zijn Amsterdammers, Groningers, allemaal naar Goirle gekomen voor Zjef Vanuytsel. Eindelijk treed de Vlaamse bard weer eens op in Nederland. Het is dertig jaar geleden, maar de fans kennen hem nog: ‘Ik weet wel mijn lief’, ‘De zotte morgen’, ‘Hop Marlene’, overal zie je lippen bewegen.
“We kenden al zijn nummers van buiten”, zegt Annie Meussen uit Herpen. “Door Zjef Vanuytsel ben ik zelf gaan zingen,” verklapt troubadour Noud Bongers uit Lith, “zoveel zangers hebben hem als voorbeeld.” “Ik kende hem niet, maar ik moest mee van vrienden. O, dit heeft me zó diep geraakt”, Clazien Molier uit Den Bosch gloeit ervan. Na afloop staat ze op het podium met de zanger te smoezen. “Ik vroeg of hij ‘Toch is ze zo lief’ wilde spelen, dat hadden mijn vrienden me tevoren laten horen.” Maar hij deed het niet. Wel zong hij als extra toegift een nieuw lied ‘Spoken in je hoofd’. “Dat vond ik het mooiste”, zegt zangeres Ger Coppens uit Boerdonk, “hij alleen, zonder die band van tien man.”
Na 25 jaar zwijgen bracht Zjef Vanuytsel (62) eind 2007 een nieuwe cd uit, ‘Ouwe Makkers’. Hij toert ermee door België; alle zalen zijn er uitverkocht en ook zijn enige concert in Nederland, in Goirle, zat in no-time vol. Het publiek oogt grijs, aangevuld met jongeren die zijn meegetroond.
Vanuytsel debuteerde in 1970 met ‘De Zotte Morgen’. Van die elpee werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. In de jaren zeventig was hij de zanger, de Boudewijn de Groot van België, met hier en daar geïsoleerde groepjes fans in Nederland. Maar de belangstelling voor het lied ebde weg en na 1980 was Vanuytsel architect. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en onlangs begon de zanger opnieuw. Hij bekent: “Dat viel niet mee na al die jaren. Ik wilde niet klakkeloos aansluiten bij successen van vroeger, maar zingen als de man die ik nu ben. Ik vind het belangrijk dat elke zin exact uitdrukt hoe ik me voel.”
Op zijn nieuwe cd staan tien nieuwe liedjes en een bewerking van ‘Ik vraag me af wat ik zou doen, als je zomaar weg zou gaan’ uit 1973. Dat was zomaar een mooi liefdeslied, nu, gezongen door een grijze man wiens stem minder krachtig is, vertelt het over loutering. Doordat Vanuytsel geen Lennart Nijgh had, moest hij zijn teksten zelf schrijven. Het duidelijke autobiografische karakter ervan, maakt hem kwetsbaar. Maar het is juist die kwetsbaarheid die ontroert, nu nog meer dan dertig jaar geleden.